2023 yılında yaptığımız işe dönüp baktığımızda, bahsi geçen değişim için ilerlediğimiz bir kuzey yıldızı daha fark ettik. Tematik olarak sınırsız şekilde farklılaşan faaliyetlerimiz, temelde yaratıcı, eleştirel düşünen, kapsayıcı ve iyi olma hâli gözetilip, dayanışan öğretmenlerle gerçekleşiyor.
6 Şubat 2023’te gerçekleşen Kahramanmaraş ve Hatay merkezli depremler sonrası eğitimin yeniden inşası için, kritik role sahip olan öğretmenlerin güvenli, iyi olma hâli önceliklendirilen bir ortamda ve meslektaş dayanışması içinde olmaları çok önemli.
Biraz geç oldu belki ama güç olmadı... Sevgili arkadaşlarım Öğretmen Ağı Değişim Elçileri Seval Binici ve Ayhan Binici beni yıllardır Öğretmen Ağı'na çağırır durur ama ben ne yaptım peki? Biraz üşendim, biraz başka yoğunlukların içinde -bize iyi gelmeyen şeyler- boğula durduğumdan mütevellit davete icap edemedim. Ama Seval ve Ayhan her seferinde beni davet ettiler, ben de her seferinde kaçtım.
SEÇBİR ve Öğretmen Ağı olarak farklı disiplinlerden akademisyenlerle bir araya gelerek günümüz sorunlarını ve bu sorunların eğitime olan yansımalarını disiplinlerarası bir bakış açısı ile ele almayı amaçladığımız Akademi Buluşmaları’na başladık. Bu buluşmaların ilkinde 5 Mart Salı günü Alev Hoca ile bir araya geldik; “Başımıza ne geldi? Buradan birlikte nasıl çıkarız?” sorularını tartışmaya açtık.
6 Şubat 2023 tarihinde Kahramanmaraş ve Hatay’da meydana gelen ve 11 ili etkileyen depremlerle birlikte afetten etkilenen öğrenim çağındaki çocuklar ve aileleri; her biri ayrı bir zorlayıcı yaşam olayları olan afet, göç ve yası birlikte yaşamak zorunda kaldıkları çok katmanlı bir kriz durumuna maruz kalmışlardı.
Öğretmenlerle olan çalışmalarda görüyorum ki ne konuşursak konuşalım yapay zekayı en az bir kez anar olduk; gerek getirdiği fırsatlar gerekse çocukların neredeyse her ödevlerini yapay zeka programlarıyla yapmaları ve bunun öğretmenlerin hayatlarına etkileri üzerine. Ne yaparsak yapalım, yapay zeka artık burada ve bizimle, gelecekte de bizimle olmaya devam edecek.
Hiç düşündünüz mü, yapay zekâ çağında hala tek bilgi sahibinin öğretmen olduğu geleneksel inanışı ile kurgulanan ders ortamları öğrencinin ihtiyaçlarını ne ölçüde karşılıyor? Her ev, bina stili, mekân tasarımı hızla değişirken yüzyıldır sınıf oturma düzeni, tahtada öğretmen figürü neden hiç değişmiyor?
