Depremin olduğu ilk günden beri içime oturan acı nedeniyle donup katılaşmış buzdan bir su birikintisi gibi hissediyorum kendimi. Tekrar eriyip sıvılaşmam için güneşe ihtiyacım var. Güneş gökyüzünü kaplayan bulutların arkasında küskün, belki de kırgın göstermiyor kendini. Oysa birkaç kar fotoğrafına eşlik eden şiir, belki bir şarkı paylaşıp hayatın günlük rutinine tekrar geri dönecektik.